دیدار آقای دکتر جعفر صابری در سفارت کبرای افغانستان ، تهران و گفتو گو در خصوص کمک بیشتر به مهاجرین محترم

حضور جناب مهندس توانا نماینده بخشی از جامعه مهاجرین افغانستان

حضور تعدادی از مهاجرین محترم در دفتر سفارت

ظهر روز بیست هشتم ابان ماه 1401 دیدار با جناب اقای عبدالقیوم سلیمانی به عنوان مستشار وزیر مختار و معاون جدید سفارت افغانستان در تهران

دکتر جعفر صابری در مراسم رهپویان راهی پایدار

حضور دکتر جعفر صابری در انجمن فر هنگی و ادبی میثاق به مناسبت هفته کتاب آبان 1401

موضوع آماری ایران

نگاهی موضوع آماری و جمعیت شناسی ایران امروز 1401

جمعیت ایران در زمان 1357 با 36 میلیون نفر حدود 43 سال

و امروز این جمعیت 84 میلیون نفر

که 42 میلیون نفر از آن را بانوان تشکیل میدهند

با نگاه اولیه متوجه میشویم که این 42 میلیون نفر زن از کل جمعیت 36 میلیون نفری قبل از انقلاب سال 1357 بیشتر است

جالب است بدانید از این 42 میلیون نفر زن فقط 14 در صدر متولدین قبل از 1357 می باشند و86 در صد بعد از انقلاب متولد شده اند

پس این جامعه بشدت رشد نموده است و نقش تحصیلات هم بسیار مهم است چرا که

معذالک این جامعه رشد یافته با نرخ بیکاری بالایی مواجه است

حتی اگر خوشبینانه بگویم نرخ پاین بیکاری است اما باز بالا میباشد

حال این بیکاری شکا نا بابری بین زن و مرد هم تقسیم شده است به استناد آنچه سازمان برنامه و بودجه بیان میکند

نرخ مشارکت اقتصادی زنان در سال 1400 حدود 3/13 می باشد و برای مرد ها 7/68 می باشد یعنی مرد ها 5 برابر زنان نرخ مشارکت اقتصادی شان است هستند

و در مقابل ما میبینیم نرخ بیکاری زنان 16 در صدر است و نرخ بیکاری آقایان 9/7 دهم در صدر است که آمار می گوید 2/9 دهم درصد کل آن است

یعنی نرخ بیکاری نیان دو برابر زنان است

این در حالی است که نرخ جوانان 18 تا 35 سال آن آمار 2/7 دهم درصد برای آقایان میشود 8/13 دهم و بای بانوان میشود 3/28دهم

یعنی جمعیت جوان 18 تا 35 سال کشور دو برابر کل بیکار هستند!

و در مقابل همین جامعه رشد کرده تعداد دانشجویان 2104000 هزار نفر در سال تحصیلی 1399و1400 است که 1041000نفر مرد است و 1063000 نفر زن هستند یعنی تعداد دانشجویان زن 20000 هزار نفر بیشتر از آقایان میباشد.

با این نگاه متوجه میشویم زنان بیشتر دانشجو شده اند اما نرخ بیکاری آنها دو برابر است و نرخ مشارکت ایشان هم یک پنجم مرد ها است 5/1 طبیعی است که یک تبعیض ساختاری علیه بانوان به وجود آمده است و این از نگاه آنها مخفی نمی باشد.

از طرف دیگر در ده 10 سال گذشته همین جامعه میزان برخورداری ثروتمند ترین به دهک به فقیر ترین دهک از 11 بابر تبدیل به 14 برابر شده است یعنی نابرابری هم در این جامعه گسترش پیدا کرده است

حال اگر بخواهیم این وضعیت را بهتر درک نماییم بد نیست به آمار و گزارش مرکز پژوهش مجلس در سال 1399 نگاهی بیندازیم : ما در طول ده نود یک افول اقتصادی وحشت ناک را تجربه کردیم این افول به طوری است که میگویند اگر تا شش سال بعد از 1399 یعنی تا سال 1405 ما سالی 8 در صدر رشد اقتصادی داشته باشیم توجه کنید برای کشوری که از اول دهه 90 تا پایان دهه 90 این رشد اقتصادی صفر بوده و نرخ سرمایه گذاری از استهلاک کمتر شده این گزارش می گوید ما سال 1405 میرسیم به جایی که سال 1390 بودیم یعنی بعد از 15 سال با توجه به رشد جمعیت اگر بتوانیم سالی شیش درصد رشد کنیم میرسیم به جایی که تازه سال 1390 بودیم !

یعنی چیزی در حد غیر ممکن

این جامعه جامعهی است که 60 درصد شاغلین آن طبق آمار مرکز پژوهش های مجلس بیمه هم ندارند!

این جامعه جامعه ی است که در طول دهه 10 سال گذشته نابرابری هم بیشتر شده این جامعه جامعه ی است که به دلیل تورم بالا که روزگاری تورم بطور میانگین 15 تا 20 در صدر تورم ساختاری داشت اما امروز این تورم رسیده به 40 درصد در این به دلیل تورم بالا و و بدلیل رشد اقتصادی صفر یک فقر گسترده را تجربه میکند

آخرین آمار نشان میدهد که ما 4/18 دهم فقر مطلق داریم این یعنی از هر 5 پنج نفر که از کنار مارد میشود اگر خودمان نباشیم فقیر مطلق است!

در چنین جامعه ای که دولتش بشدت کسر بودجه دارد

این را ما باید بدانیم در کجا زندگی می کنیم ما در جایی زندگی میکنیم که

باید بگوییم ما در فاصله سالهای 1380 تا 1397 تجارتی داشتیم که در سال 1380 با 80 درصد از تجارتمان با 23 کشور صورت می گرفته و از 1397 سال 54 درصد تجارت فقط با سه کشور تجارت داریم چین ، امارات ، عراق یعنی جدا افتادگی از جهان ،تولید درآمد سرانه را از دست داده است .پس از داخل تضعیف شدیم و به شدت به مردم فشار اقتصادی وارد شده است !

در حالی که کشور ده میلیون نفر جمعیتش افزایش پیدا کرده 40 در صد از تولید و درآمد سرانه را از دست داده است.

در حالی که میانگین تورم در 2018 بوده 4/2 درصد و تورم بلند مدت ایران بوده 20 درصد و فقط سه کشور ونزوئلا ،آرژانتین و زیمباوه بعد از ایران تورم آن بیشتر بوده .

ایران در سالهای 1390 تا 1398 بیش از 34 درصد درآمد سرانه را از دست داده است.

60 درصد از شاغلان بیمه ندارند و فقر مطلق هم وجود دارد در چنین بستری محیط کسب و کار هم سه مشخصه بد داشته:

بازار کار بد

ثبات اقتصادی کلاش پایین بوده

کارایی بازار کالا هم نداشته است

سه ویژگی مثبت هم داشته که عبارتند از :

اندازه بازار ش برگ است

ظرفیت نو آوریش هم زیاده

سلامت نیروی انسانیش هم بالا است

به معنای دیگر نیروی انسانی خوب و بالا داریم که شوربختانه برایش بازار کاری تعریف نشده است

طبیعی است در چنین شرایطی این نیروی کار جوان احساس هدر رفتن میکنه احساس عصبانیت می کند احساس استیصال می کند در همین بازده زمانی شرایط شکاف درآمد و هزینه دولت افزایش پیدا میکند یعنی دولت ضعیف تر و ناتوان تر شده است

در نگاه کارشناسانه باید عرض کنیم جامعه ایران بشدت بالغ شده است از 37 میلیون نفر شده 84 میلیون نفر تحصیلات بشدت افزایش داشته است،آگاهی اجتماعی بسیار رشد داشته است،باید عرض کنم علی رغم نظرات موجود هیچ کشوری در خاورمیانه تیراژ کتاب های چاپی و عناوین آنها به اندازه کشور ایران باشد.

این جامعه بشدت جهانی شده و دنبال مقایسه خود با جهان است!مردم این کشور به سفر های مختلف می روند و خود را با مردم جهان مقایسه می نمایند؟

این جامعه ای که بزرگ شده مواجه شده با یک ساختار حکمرانی که مدام دارد توان خود را از دست میدهد بر سر موضوعات مختلف انرژی خود را به هدر داده و امروز به جایی رسیده که تمام شاخص های اقتصاد کلان را نیز از دست داده است.

در سال 1394 بحثی با عنوان نماینده بهران ها

مانند مشکل محیط زیست و نابودی پیکره های آبی که در حال خشک شدن هستند،و یا خشک شدن و یا بهران مهاجرت و بخصوص بهران مهاجرت که نیروی متخصص و تکنسین و نیروی کار را از دست میدهیم

من نمی خواهم بگویم میانگین هوشی مدیران دولتی و مسئولین بالاتر از جامعه نیست !یعنی آدم های که در مسئولیتهای تصمیم گیری قرار گرفتن می توان انتخاب کرد که از میانگین آدمهای معمولی جامعه هم پایین تر هستند!

این وضعیت جامعه ایرانی ا به یک استیصال کشانده است و رویای توسعه به باد میرود جامعه احساس می کند تمام ظرفیت هایش را دارد از دست میدهد،

انسان موجودیست که در سایه آینده زندگی می کند ماهواره در سایه آینده زندگی میکنیم و باید عرض کنم اکثریتی از جامعه احساسش این است و معتقد است این مدل حکمرانی و این مسیری را که در حال طی نمودند هستیم آیندی را برایش بنا نمی کند.

نتیجه این است که جامعه ما جامعه نا آرامی است که حق هم همین می باشد چرا که زیر سایه جامعه ای زندگی میکند که آیندی را برایش فراهم نمی سازد ما در سال 1390 هم همین مطالب را عرض می کردیم ولی جماعتی می گفتند نه آیندی روشن دارد و باید بگویم از سال 1390 تا 1400 بیش از 30 درصد از اقتصاد خود را از دست داده است و پیکره های آبیش خوش شده و مهاجرتش رشد پیدا کرده و شاخص های اقتصاد کلان بد تر شده است تورم ساختاری مزمنش تقریبا دو برابر شده است

اگر این مسیر درست بود باید از 1390 تا 1400 یک اتفاقی می افتاد

بنابراین یک آنچه امروز با آن ما مواجه هستیم یک جامعه نا آرام است که حق دارد و ناراضی و حق هم دارد.

خدا چی!

شاید این روز ها دل بعضی از آدما گرفته باشه و همه چیز را از چشم خدا بدانند و اینک

ه خدایی نیست و گرفتاری من باعثش خدا است و از این گونه اندیشه ها که گاهی مواقع هم حتی به زبان می آورند اما تح دل کمتر انسانی بخصوص ایرانی جواعت بی خدایی وجود دارد همه ما با خدا و خدا ترس هستیم حال اگر کمی هم دل شکسته شدیم دال بر این است که روزگار سختی شده و فشار های اقتصادی زیادی روی اقشار محروم جامعه است اما صبوری و قناعت و متانت طبع ایرانیان بیش از این ها است و لا عقل در بین خودشان کمتر دیده شده که زن بر شوهرش قزب کند که نداریم و این صحبت ها !

اما دوستی میگفت همسرم مدت هاست با کمترین جرو بحثی پای خدا را میان میکشد و کفر میگوید و من را مورد تمسخر قرار میدهد که ای بابا تو هم با این خدایت هر چی می شود میگوای خدا بزرگ است امید به خدا و از این مزخرفات...

یاد سخنی از مرحوم پدرم افتادم که میگفت روایت داریم روزگاری خواهد رسید که دین داری و با خدا بودن بسیار سخت خواهد شد و مردم از خدا هم بیزاری می جویند !

حاج احمد میگفت دوستی مرا مسخره میکرد که ای بابا کدام خدا و کدام روز حساب و کتاب و بهشت و دوزخ ...گفتم تو راست میگویی گیرم نودونه درصد سخن تو را ست باشد و هیچ حساب و کتابی هم ته داستاز این جهان نباشد فقط یک درصد فکر کن که باشد ...نه ترس دوزخ ونه عشق بهشتم آرزوست بردار زرخ پرده که مشتاق نگاهیم.

این جهان بازخورد برنامه و روش زندگی ما است و بی شک رفتار و نیات درست و غلط ما به خودمان نیز باز میگردد و داشتن امیدی به خدایی که ما را خلق نموده و کائنات می تواند شاد در بعضی مواقع باز دارند از خلاف و گناه باشد در مواقعی هم مشوق انجام اعمال خیر! آیا این بد است؟

سالها به ما آموختند که با خدا باش و پادشاهی کن

بی خدا باش و هر آنچه خواهی کن

این که انسان به چیزی امید داشته باشد و در هر کاری توکل بر خدا داشته باشد مغایرتی با انسانیت ندارد اینکه اگر سختی و دشواری پیش آمد به خدا امید داشته باشیم بد نیست ...

اگر انسان مترقی و پیشرفته و دانشمندی هستیم شایسته است که به عقاید و نظرات هم نیز احترام بگذاریم بخصوص اگر مذهبی هستیم بدانیم که هیچ دینی جز محبت در دل ها جای نمی گیرد و تنها با دوست داشتن و احترام گزاردن به دیگران است که بزرگ و محبوب خواهیم شد .

گاندی می گوید:

روزی که قدرت عشق بر عشق قدرت غلبه نماید جهان صلح را خواهد شناخت.

یا حق

جعفر صابری

حضور دکتر جعفر صابری و جناب پرو فسور سوزنچی همچنین جناب قلندری از ارشاد تهران در نشست سیمین سال همکاری ایران و تاجیکستان در سالن همایش های سپهر عصر سه شنبه دهم آبان ماه 1401

حضور و سخنرانی دکتر جعفر صابری در دبیرستان امام هادی منطقه پنج اول مهر ماه

دیدار با خانم گل محمد معلم نمونه افغانستانی و تقدیر ز وی

ملاقات با آقای رمضان امامی مربی و سرچرست تیم فوتبال بچه های افغانستانی مهاجر ایران

دیدار دکتر جعفر صابری با آقای پوریا نامور عزیز کم بینا برای کار آفرینی و اشتغال زای چند نا بینا

م

جناب زمانی

ملاقات