حرفهای ناگفته

بیشتر ما آدم ها بار ها در خلوتمان با خودمان صحبت میکنیم و از چیز های می گویم که کمتر به دیگران ابراز می داریم و این حرفهای ناگفته در واقعه گفته میشود اما شنوینید نیست تا بشنود، ما صحبت هایمان را میگویم و به شکلی خالی می شویم اما این صحبت ها همانجا نمی ماند و دها پاسخ و سوال دیگر برای ما به همراه می آورد رنج تنهایی و نبود هم صحبت درد فراگیری شده که در قرن حاضر با وجود این همه امکانات ارتباط جمعی هر روز هم بیشتر میشود ، گوی هیچ کس دوست ندارد صحبت کند و اگر هم صحبتی میکنند در خلوت با خودشان است ،کودکان شاد هستند و ساده با همان سادگی صحبت می کنند و همه چیز را به زبان می آورند بدون اینکه بخواهند مخفی کاری نمایند اما ما بزرگ تر ها به آنها میگویم این طور صحبت نکن این را نگو این مطالب را نباید به این شکل بیان کنی و این گونه فرزند آدمی نیز می آموزد که نباید همه چیز را بیان کند و گاه باید سکوت نماید و یا حتی دروغ بگوید .

خیلی وقت ها آدمی به سراغ حیوانات میرود و ساعت ها با آنها صحبت می کند و یا اینکه حیوانی را به منزل می آورد و از مشکلات و برنامه هایش با آن حیوان گفت و گو مینماید.

شاید این کار کمکی به بیان احساسات فردی باشد از نظر روانشناسی هم مورد زیادی نداشته باشد امام بدلیل گستردگیش بخصوص در سنین بالای چهل سال از نظر جامعه شناسی می تواند یک آسیب جدی به شمار می آید.در نظر بگیرید خانای که مادر با خودش و پدر با خودش صحبت کند و بچه ها با موبایل ها یا حیوانات خانگی شان مشغول باشند و کمتر برای بیان احساساتشان به یکدیگر وقت بگذارند در دراز مدت چه اتفاقی می افتد ؟!

زندگی ما وقتی معنا پیدا میکند که بتوانیم قدرت تحمل شنیداری خود را بالا ببریم و لا عقل شنونده خوبی باشیم این سکوت ها نتها خوب و رضایت بخش نیست که بیشتر مواقع خطرناک هم می باشد .

سکوت سرشار از ناگفتنی ها است !

این قسمتی از شعر زند یاد احمد شاملو است و می توان گفت این ناگفتنی ها گاه تبدیل به فریاد و پرخاش نیز می شود که باید با هزینه گرانترین با آن مواجه شد!

برای شنیدن حرف های ناگفته یک دیر وقت بگزاریم و از بیان سخنانمان با دیگران نهراسیم و طفره نرویم باور داشته باشیم که این گفتن ها بی تاثیر نیست لااقل بنویسیم و به دست طرف مقابل مان برسانیم در خود ریختن و سکوت کردن قضاوتی سخت است بدون اینکه به طرف مقابل فرصت شنیدن و یا دفاع کردن داده باشیم .

یا حق

جعفر صابری