سر مقاله 233

شما می تونید طرحتون رو بدین و برید!

 خیلی وقتها  تصمیم می گیریم کاری بکنیم طرحی و پیشنهادی داریم، فکر نو و ایده ای  و با یک دنیا امید به سراغ مدیر یا مسئولی می روید و در همان اول با اتاقی بزرگ که چند نفر پشت میز های  کوچک و بزرگ نشسته اند  که اگر خوش شانس با شید با لبخند می گو یند: بفر مایید امرتون چیه  ؟ چه خدمتی از ما ساخته است ؟ و بعد از اینکه متوجه شدند شما نیت خدمت و ارائه طرحی برای بهتر شدن کار ها دارید می گو یند  بسیار عالی است شما لطفاً طرح و موضوع خود را بصورت کتبی بنویسید و به دفتر ویا دبیر خانه تحویل بدهید  تا مورد بررسی قرار گیرد . حتماً ما با شما تماس می گیریم و از نظرات شما بهره مند می شویم .این یکی از بهترین برخوردها خواهد بود اما بر سر طرح و ایده شما چه خواهد آمد داستانی است که بی شک همه ی آنها که یک بار این داستان را دیده اند       می دانند که چه می شود . یا طرح بعد از چند ماه  اجرا می شود بدون دعوت از صاحب طرح ، یا طرح توسط کارشناسی رد می شود  بدون آنکه صاحب طرح را خبر کنند . یا این که کارشناسی بعد از مراجعات مکرر  صاحب طرح ،به او می گو ید این کار به دلایل زیر امکان پذیر نیست .و یا اینکه طرح اجرا می شود و صاحب طرح هرگز نمی فهمد که طرحش اجرا شده چرا که فرم و شکلش هم تغییر کرده است . اما آنچه درد آور و نگران کننده است  آن است که  این طرح ها اجرا می شود ولی به بدترین شکل ممکن،و شاید مدیر بی گناه هم روحش از این گونه بر خورد ها خبر دار نباشد و ما برای همین این مطلب را نوشتیم که ایشان هم بدانند، چرا که اگر مدیری نداند اتاق بغلش چه اتفاقاتی می افتد وای به حال آن سیستمی که او مدیرش است واگر هم می داند که بیداد از آن سیستم ! پر واضح است افرادی که این گونه طرح ها و پیشنهاد ها را  تهیه و تقدیم می کنند از وطن پرستان و با ایمانانی هستند که به آبادانی و پیشرفت کشورشان بیش از هر چیز فکر می کنند و بسیار ناشایست  است که نه تنها حقوق حقه آنها، بلکه شخصیتشان هم نادیده گرفته شود   آن شعر کودکی مان را به یاد بیاوریم که  در کتابهای درسی مان بود : ما فر زند ایرانیم ... 17 اسفند ماه  سالگرد مر حوم  علی اکبر دهخدا بود ، کسی که در سخت ترین شرایط، بزرگترین کار فرهنگی ایران را پس از شاهنامه فر دوسی انجام داد و از میان هزاران کلمه و واژه فر هنگ و زبان ایران زمین را زندگی دوباره بخشید .دهخدا در تلاش خود برای نسلها ی بعد از خود پیامی از ایرانی وایرانی بودن را جاودانه ساخت روحش شاد باد.

جعفر صابری