جای خالی فیلم های فارسی !

حاج  احمد می خندید و می گفت : با با قدیم وقتی یکی، صد تو مان تو کافه برای رفقاش خرج می کرد یعنی خیلی هزینه کرده .صد تو مان سال پنجاه خیلی پول بود اما تو همون جمع یکی که چتر بازی کرده بودو   خود شو دعوت کرده بود به گار سون می گفت نو شابه رو چند حساب کردی اگه نو شابه گرم رو طبق دستور دولت بیشتر از پنج  ریال حساب کرده بود دعوا شروع می شد و کافه به هم می ریخت بزن بزن آخرشم صاحب رستوران که سابقه داشت و زرنگ بود یه گو نی ظرف شکسته از تو زیر زمین می برد کلانتر ی و میگفت اینا شکوندن و خسارت هم می گرفت . جالب اینکه فر دا صبح همون چتر بازه به میز بان بدبخت که هم پول خرج کرده هم خسارت  کلانتری را داده و هم کتک خورده می رسید و میگفت : داداش حال کردی نذاشتم زیاد پول ازمون بگیرن!

داستان با لبخند دو رفیق تمام می شد و   شب بعد و خاطره ی دیگر و این می شد سو ژه فیلم فارسی های ایرانی که اول و آخرش زنی در کاباره – عرق خوری -  دعوا و ... اما  به مردانگی ختم می شد.  بیشتر آدما وقتی از سینما بیرون می آمدن خودشونو مثل مردای فیلم می دیدن و ادای اونا رو در می آوردن اما 

 حالا سریال های ما و یا فیلم سینمائی های ما که خوب خوبشون بیست روز هم رو پرده سینما طاقت نمی آره  گرچه بجای صحنه سکسی یه سیب و یا یه گل رو تو آب میندازه و یا زن هنر پیشه خودشو رو تخت ول می کنه و یا فر یاد مرده میاد که زنه  می خواد بهش آمپول بزنه  اا آخرش هیچ نشانی از مردانگی لو تی گری گزشت انسانیت رفاقت نیست . خیانت درغ برخورد بد و ... اینها بیش از هر چیز بزرگ نما ئی می شود .آیا واقاً زمان گزشته همش مر دانگی بود / و حالا هیچ مردانگی نیست؟ که هنر مندان عزیز ما به آن کمتر توجوه می نمایند . آنچه نادیده گرفته می شود همین نکته های ریز است که مرد ایرانی آشق کشتی  و کوچه های تنگ و مرد های مرد بود و هست فر قی نمی کنه کی چی  کجا ئی خیلی زود هم زاد پنداری می کنه و زن ایرانی هم از مرد مرد خوشش میاد نه موی سیخکی کت ژنگو لکی دسبند جیگو لکی و ماشین سوسولکی. چون با زندگی ما خیلی فاصله داره .

اینها  همش حرفای حاج احمد نبود خیلیاش حر فای خیلی از آدمای کوچهو بازار همین تهران خودمونه آدمائی که براشون برنامه ساخته میشه آدمائی که می خوایم بیان فیلمامونو ببینن آدمائی که دلخوریم چرا سینما نمیان و سیدی رو قاچاقی رایت می کنند.آدمائی که اگه برای دیدن برنامه مورد علاقشون وقت میزارن می خوان آن را سر ساعت مقرر ببینند نه اینکه یا پخش نشه و یا بعد از چنتا برنامه دیگه ببینن.

 اشکال از خود ماست اشکال از این که ما نمی خوایم به زاعقه دیگران احترام بزاریم ما فیلم و یا بر نامه برای بیننده نمی سازیم بلکه برای خودمان می سازیم خوب خیالی نیست خود مان هم باید ببینیم!