او فرزند شما است !

گاهی وقت ها با نگاه به رفتار و روش زندگی و پوشش جوانان و نوجوانانمان، به قدری  دل خور می شویم که می گو ئیم این دیگر فر زند ما نیست و من دیگر او را نمی خواهم  و... اما در هر صورت او فر زند  ماست  . و به هر شکل ما نقشی در شخصیت او داشته ایم که باید بدان بیشتر توجه نما ئیم. شاید  کم بودن ما کنار آنها و یا در گیری های خانوادگی و کاری و شاید رسیدگی زیاد و توجه بیش از اندازه، به هر شکل همه چیز  را باید در نظر بگیریم . در چنین مواقعی به روز های کودکی فرزندمان بیندیشیم که چقدر گونه هایش نرم و بوسیدنی بود، چقدر زیبا سخن می گفت و با دیدنش چه انرژی می گرفتیم ،لبخندش شیرین بود و گریه هایش درد ناک، راه رفتنش را چه با حسرت می نگریستیم و شیطنتش برایمان چقدر با نمک بود. آری این همان فرزند ماست که قد کشیده، بزرگ شده و صدایش عوض شده دیگر بریده بریده حرف نمی زند و دیگر زمین نمی خورد  خودش لباسش را می پوشد و لی باور کنیم که  هنوز هم همان کودک ماست با همان تفاوت سنی بین ما و خودش ،هنوز او تجارب ما را بدست نیاورده ودر کمینش گرگهایی هستند که با غفلت ما روی ماهش را نازیبا می نمایند و سیرو سیرتش را نابود می سازند. این همان روزی است که او بیش از هر زمان به ما نیاز دارد وقتی ما نیاز به یاری داریم او هم نیاز به ما دارد وقتی ما مشکل داریم او بیش از ما مشکل دارد او به ما متکی است وبسیار کم لطفی است او را به حال خود وا گذاشت او نیاز به درد دل دارد این همان زمانی است که باید او را بیش از گذشته در گیر امور خودمان نماییم تا او هم مثل ما ساخته شود و بفهمد که  ما او را جدی گرفته ایم او از ماست و می توانیم به او بیش از هر کس دیگری اطمینان کنیم هر چند کم، اما اطمینان کنیم تا او هم به ما اطمینان کند مشکلات مال ما  تنها نیست او هم باید در گیر شود تا بداند که درد هایی هست که مشترک هستند ، خانواده باید بداند نه تنها والدین ،بلکه همه ی آنها که در زیر یک سقف هستند. بهترین یار او ما هستیم.  نگذاریم این مزرعه که خودمان سالها برایش زحمت کشیده ایم را دیگری و یا دیگران صاحب شوند و خدای ناخواسته مبدل به زباله دانی در کنار خانه کوچکمان شود. به امید پیروزی همه ی شما عزیزان هشیار و دلسوز .

 جعفر صابری