روی سیاه

با مرحوم پدرم برای اولین بار وارد معدن شدم ،هم جا تاریک بود کمی زمان برد نفسم گرفته بود و رطوبتی را هم احساس میکردم البته ما زیاد وارد نشدیم همان ابتدای معدن پدرم گفت :رویش ا بزنید کنار و من جسدی را دیدم که در بین سنگ ها گیر کرده بود و خون زیادی ریخته شده بود .بعد با پدرم برگشتیم و او شروع به نوشتن کرد .

بر اثر سانحه ریزش معدن زغال سنگ سه نفر از کارگران در دم جان باخته اند !

این اولین و آخرین بار دیدار من از معدن بود .

خوب یادم هست بوی عرق تن کارگران و لباسهایشان که خیس بود و صورتشان که سیاه بود و دست های سیاه برایم چای ریختن و همه آرام بودن من متعجب از این همه صبوری و آرامش دوست پدرم گفت : گویا شما عادت کردید ؟

و یکی از کارگران لبخند تلخی زد و گفت : بله ما هر روز مرگ را بارها می بینیم ...

سالها از آن روز میگذرد و من بار ها خبر کشته شدن معدنچیان را در سراسر جهان شنیده ام و متعجبم چطور با این همه پیشرفت علم و دانش هنوز انسانها اینطور مظلومانه در سخت ترین شرایط کار میکنند و گاهی نیز جان می بازند!؟

بحث ایمنی و نظارت بر امکانات اولیه و مهم در معادن بسیار مهم است و بیشک می طلبد که با آخرین تکنولوژی های روز جهان برای کارگران معدن امنیت لازم را بوجود آورد و این کمترین کاری است که مسئولان بر دوش دارند بوجود آوردن بستر مناسب کار برای مشاغل مختلف به ویژه سخت و خطرناک وظیفه صاحبان این مشاغل است .

خبر جان سپردن عزیزان معدن کار بسیار دردناک بود و این که این مردان با غیرت با کمترین درآمد بیشترین تلاش را می کنند تا شرایط زندگی را برای خود و خانواده راهم سازند مهم است ،جای تاسف است که بگویم متاسفانه بیشتر این کارگران به عنوان کارگر قراردادی و روزمزد به کار گرفته میشوند و از کمترین حق بیمه خود و خانواده شان بهره مند هستند و این بسیار نگران کننده است ،آنها به ناچار پای برگهای را امضا میکنند که بیشترین حقشان را نادیده گرفته شده میداند !

باید فکری کرد و از ادامه این نا عدالتی ها در کار و زندگی شان جلوگیری شود!

امیدوارم به موضوع دردناک زندگی فرزندان این مردان و آینده شان بیشتر و با دقت تر توجه شود آنها که رویشان سیاه میشود تا در مقابل خانواده خود و جامعه رو سفید باشند .

یا حق

جعفر صابری