|
دکترجعفر صابری بیوگرافی .معرفی آثار . سوابق . فعالیتها و دست نوشته ها
| ||
|
هر چی دادی داری هرچی داری نداری! روزی دوستی با لبخنده به من گفت : داداش هرچی دادی داری هرچی داری انگار نداری ! سالها گذشت و کم کم متوجه شدم روزگار همینه داشته های آدم آنچه هست که در دست ما نیست عشق و دوست داشتن و محبت به دیگران همه آن چیز های است که دادیم ولی همیشه داریم و برعکس هرچی داریم فقط خودمان فکر میکنیم که داریم . بیشتر وقتها چنان به مال دنیا و آدمای اطرافمون دل میبندیم که یادمان میره خدایی هم هست تازه وقتی از همان که بشدت باش احترام قائل بودیم و دوستش داشتیم لطمه می خوریم به خودمان می آیم و می گویم خدایا من چقدر تنها هستم و چرا به غیر تو دل بستم!؟ زندگی مثل رانندگی میمونه اینکه همیشه باید حد فاصله بین خودتو با وسیله نقلیه روبرو حفظ کنی یه وقتایی میزنه روی ترمز و اگه بهش نزدیک باشی و سرعتش زیاد باشه بد جوری آسیب میبینی نکته دردناک هم اینه که همه تو را مقصر می دانند چون همه تو را مقصر میدانند! دوست داشتن و گذشت کردن معرفت بخرج دادن خیلی خوبه اما از یک جای به بعد میشه حماقت و سادگی طرف مقابل فکر میکنه وظیفت بوده و هست! اینکه اگه بهت بی احترامی شد تو هم مثل طرف بی احترامی کنی یعنی اندازت را به اندازه اون کم کردی در صورتی که تو خیلی با ارزش تر و با شخصیت تر از این حرفها هستی بهترین راه ممکن اینکه بطور کل طرف را نادیده بگیری و با این کارت آن آدم را از زندگیت حذف کردی و حالا خودت ماندی و خدای خودت همان که از اول باید با او می ماندی! نه اینکه کسی را از خودمان دلخور کنیم نه کافی فاصله را رایت کنیم همین ! گرچه همیشه می گویم :اگر انسانها میدانستند، فرصت باهم بودنشان چقدر محدود است نامحدود یکدیگر را دوست میداشتند ..!! چیزی که هدیه میکنی به دنبال تقدیر و تشکر نباش بده بی منت و خودت را رها کن و بدن که در هر صورت تو برنده هستی از دست ندادی بدست آوردی ! یا حق جعفر صابری
موضوعات مرتبط: سر مقاله [ شنبه ششم اردیبهشت ۱۴۰۴ ] [ 13:52 ] [ روابط عمومی دفتر آقای دکتر جعفر صابری ]
|
درباره وبلاگ  معرفی: جعفر صابري متولد بیست و یکم آذر ماه هزارو سیصدو چهل شش هجری شمسی مصادف با دوازدهم دسامر 1967 میلادی در حوزه 2 زنجان (شهر ابهر)، فارغ التحصيل رشته هاي ساختمان .سينما . مديريت دولتي و علوم ارتباطات و روابط بین الملل ,روانشناسی و عکاسی ،مدرس ،محقق، تهیه کننده و کار گردن ،مخترع و کار آفرین ... بعلت شغل پدر كه نظامي بود كودكي و نوجواني را در شهرهاي مختلفي به سر برد. سن بلوع وي كه همزمان با انقلاب اسلامي در ايران بود در شهر دامغان سپري شد وي مي گويد: قوره نشوده مویز شدیم. با شروع حركتهاي انقلابي وي فعاليت نوشتاري خود را شروع كرد و در سال 58 اولين مجله خود را تحت عنوان پيام طالقاني به چاپ رساند. فعاليت تئاتر وي از سال 56 آغاز شده بود ولي 58 اوج گرفت در سال 1362 با عظيمتي به تهران گروه هنری میثاق را راه انداخت و با دوستان هم سن وسال خود به کمک کمیته فرهنگی جهاد سازندگی که آن روز ها هنوز وزارت خانه نشده بود راهی مناطق جنگی شد و برای رزمندگان تئاتر و موسیقی اجراء می نمودند. در سال 1365 فعالیت فرهنگی خود را در سپاه پاسداران به عنوان پاسدار افتخاری (برای سربازی)ادامه دادوی خیلی زود متوجه شد که با روحیه وی سازکار نیست و بعنوان بسیجی کار فرهنگی را دنبال کرد. پس از جنگ وی تحصیل را دنبال کرد و درآموزش و پرورش هم معلم پرورشی بود. فعالیت های پرورشی و هنری برای کودکان و نوجوانان وی بعنوان مدیر هنرستان چند سالی خدمت کرد و سپس برای تحقیق و مطالع بیشتر شغل های اداری را ترک کرد. فعالیت مطبوعاتی وی از سال 1357 آغاز و تاکنون ادامه دارد. سایر فعالیتها و تالیفات استاد صابری در قسمت انتهایی همین وبلاگ آمده است ضمن آنکه بد ندیدم تا تعدای از دست نوشتهای دکتر صابری را در این وبلاگ جهت آشنای بیشتر شما درج نمایم . با تشکر از شما بازدید کننده محترم | |
| [ طراحی : ایران اسکین ] [ Weblog Themes By : iran skin ] | ||