چی بپزم؟

باورش مشکله اما خیلی از خانوادها مخصوص خانم های خانه دار هر روز صبح بعد از اینکه هر یک از اعضای خانواده به دنبال کار هایشان رفتن با خود می اندیشد که چه بپزد برای وقتی که دباره خانواده باز می گردد و هر یک صاحب نظری است !

یکی می خواد غذاش کم پرب باشه یکی برنج نمیخورد یکی گوشت نمیخورد آن یکی بطور کلی برایش فرقی نمیکند و خلاصه این که چه بپزد بیشتر وقتها مهم ترین موضع فکری خانم خانواده است.

اما در مقابل همه این درخواست ها یک واقعیت مهم هم بسیار پور رنگ است و آن این می باشد که اصلاً در خانه چه چیزی برای پختن وجود دارد!

بله بیشتر وقتها این خانم خانه است که باید با آنچه موجودی آشپزخانه هست نه یکبار بلکه بارها معجزه کند و دل همه را شاد سازد !

بانوی خانه به ستاد فرماندهی خود می رود و کار شروع میشود...ساعتها از پی هم میگذرد و هر یک از افراد خانه به خانه باز میگردد با یک دنیا حرف و خاطره هر کدام آمده اند تا کلی صحبت کنند از تلخی و شیرینی روزی که پشت سر گذاشته اند همه حق دارند و مادر شنونده خوبی است حالا باید مثل یک شطرنج باز وارد و قهار با هر یک از مهر های خانه آن طور که دوست دارند بازی کند و در پایان سفره پهن میشود هر یک چیزی میگویند و کمتر تقدیر و تشکری در کار است کار کدبانوی خانه بطور کلی در مقابل تلاش و کار های دیگران اصلاً کاری نبوده و نخواهد بود...

ساعتی بعد هر یک مشغول کاری هستند یا تلویزیون یا موبایل سرگرمشان می سازد و آن روز تمام می شود تا فردا خدا بزرگ است!

این تصویر کمرنگ اما واقعی از زندگی همه ما انسان ها است، حال شاید گاهی کمی متفاوت شود و لی بیشتر وقتها این اسمش می شود زندگی !

حالا سوال این است که شما چه نقشی در آشپزخانه زندگی خود دارید و چگونه با همه نداشته هایتان اقدام به پخت و پز میکنید؟

زندگی را ما میسازیم و باید اول قدردان خود باشیم و بعد هم آنها که دوستمان دارند و با کمترین ها سعی میکنند بهترین شرایط را برای ما بوجود بیاورند.

یا حق

جعفر صابری