تو مگو همه به جنگند و ز صلح من چه آید .....

تو یکی نه‌ای هزاری تو چراغ خود برافروز

قلم که به دست میگیرم تا بنویسم به این فکر میکنم که چه بنویسم !؟

جنگ و خونریزی نتیجه جهل و بی خردی است که همواره بشر بدان دچار میشود و خواسته یا ناخواسته قربانیان زیادی از بین مظلوم ترین اقشار مردم را به کام خود میکشد و آبادانی ها تبدیل به ویرانه میشود و زندگی جایش را به مرگ می دهد .

جماعتی را میبینم که در حال انباشته نمودن نان و برنج و گوشت و تخم مرغ هستند و کم نیستند آنها که برای نجات جانشان راهی نقاط خوش آب و هوا میشوند!

در این میان انبوهی از آدمها بلا تکلیف خود را به آغوش رحمت خدا میسپارند چرا که نه پول خرید نان دارند و نه جای برای گریز میمانند و می اندیشند که ما هم مثل خیلی های دیگر تا ببینیم خدا چه میخواهد!

خدای آنها خرد و دانشی است که باید به کار گرفته شود و در قرن حاضر که جهان را نا عدالتی فرا گرفته به فکر بشریت باشند.

در همین چند ماه گذشته میلیونها انسان دربدر شدن و بسیار کشته و هزاران کودک معلول و قطع عضو شدند کدام یک از جوامع بشری دلش سوخت !گیرم هم که اعلامیه و اطلاعیه هم دادند آیا جان رفته باز میگردد؟و یا عضو قطع شده ترمیم میشود؟

سالها پیش بشر اندیشید و سازمانی را برای صلح و دوستی و گفتمان بنا ساخت و عجبا که بر سردش نیز نوشتند بنی آدم اعضای یک پیکرند!

بیش از چهل سال است که ملت افغانستان و یا ملت های مانند فلسطین یا دیگر ملت ها درگیر جنگ و مهاجرت و پناهندگی شده اند !ملت ما نیز سالهاست از حقوق خود محروم شده و طعم تلخ تحریم را میچشد .

این نتیجه ظلمیست که مدیان قدرت و گاه صلح به ما ملت ها وارد نموده اند.

هر وقت و هر طور که صلاح بدانند حقوق ملت ها ا تحریم و تهدید می نمایند و جان و مالشان را نابود می سازند .

امیدوار هستم این روز های سخت و دلگیر هرچه زود تر به خوشی و شادمانی تبدیل شود و یک بار دیگر بدون دغ دغ در کنار هم باشیم.

آرزوی صحت و سلامت برای فرد فرد شما را دارم و خود و شما ا به خدای همیشه مهربان می فرستم.

یا حق

جعفر صابری