مقصر کیه؟

بیشتر وقتها وقتی کودکی زمین میخورد والدینش زمین را میزدن و میگفتن زدمش پاشو وایسا تو میتونی و با این کار نشان می دادند که مقصر تو نیستی زمین بود تنبی هم شد و با این خیال که به فرزندشان کمک کردن او را از شناخت واقعیت در زندگی دور میکردند.

وقتی ما والدین صورت مسئله را این گونه حل میکنیم داریم به فرزندمان ناخواسته میگیم تو مقصر نیستی همیشه یکی دیگه مقصر هست و او در دراز مدت در مسیری قرار میگیرد که همیشه به دنبال مقصر باشد و در ادامه برایش توقع از دیگران حتی خود پدر و مادر حاصل می شود او یاد گرفته همین طور که در شکست ها همیشه یکی مقصر هست در موفقیت ها هم باید کسی باشد و این توقع در زندگی او از هر اعتیادی خطرناک تر است !اعتیاد نیاز است و ما والدین این نیاز را زره زره در وجود فرزندانمان بوجود می آوریم .

راه چاره چیست ؟

اگر ساعت ها به طرح موضوع نیاز و مقصر بپردازیم در نهایت به همین میرسیم که خودمان نیز داریم دنبال مقصر میگردیم همه ما از یک زمان باید به این بیندیشیم که خوب حالا باید چه کنیم !

آنچه باید و یا نباید اتفاق می افتاد اتفاق افتاده حالا باید چه کنیم!صد البته بسیار بهتر بود که دور اندیشی میکردیم ولی نکردیم و یا گفتیم و کسی ننید و عمل نکرد حالا باید چه کنیم ؟بنشینیم و زانوی غم بغل کنیم و یا چاره اندیشی نمایم ! ؟

بروز گذر باید اندیشه کرد این سخن حکیمانه فردوسی است که باید اندیشه نمود و شایسته است از هم اکنون هر دو کار را باید همزمان دنبال نمود اول اینکه رفتارمان را در برخورد با موضوع مقصر و توقع داشتن بطور کلی تغییر دهیم و بدانیم که در بیشتر مواقع ما خودمان هم مقصر بوده و هستیم !

دو ام اینکه باید چاره اندیشید و از این شرایط خلاص شد !

گاهی وقتها ما چنان درگیر پیدا کردن مقصر می شویم که از ادامه راه نیز وا میمانیم ،گاهی وقتها نیز به دنبال آوردن دلایلی هستیم که خود و یا دیگران را از مشکلات مبراه سازیم .

در هر صورت نادیده گرفتن شرایط حال عقلانی نیست و شایسته و بایسته است که در لحضه به حل مشکل بیندیشیم و باور داشته باشیم که زندگی در جریان است .

یا حق

جعفر صابری