هفت خط

در فر هنگ واژه های ما ایرانیان داستان ها و مثالهای زیادی هستند که هر کدام نشان از درسهای زندگی دارند. یکی از این واژه ها هفت خط است که  به طور خلاصه میشود گفت آخر یک موضوع یا رابطه و یا کار و ... است!

وقتی صحبت از این میشود که طرف هفت خطه  یعنی آخر و پایان آن موضوع است و این ریشه در داستان جام شرابی دارد که بر رویش هفت خط وجود دارد  با نامهایی چون بغداد و اشک و جور!

ادیب‌الممالک فراهانی نام این خطوط را در شعری آورده‌است

هفت خط داشت جام جمشیدی

هریکی در صفا چو آیینه

جور و بغداد و         

 بصره و ازرق

اشک و کاسه‌گر و فُرودینه

این که یکی از مرز هفت خط می گذرد و جور کش میشود هم خو دمعنایی عمیق دارد شاید طعنه بر این باشد که درد و رنج های بسیاری را تحمل میکند و از خود گذشتگی فراوانی نشان میدهد . معذالک گذشتن از هفت خط یا هفت خان ما را به یاد هفت سین نیز می اندازد بطور کلی هفت در فرهنگ ما جای خودش را دارد .

گاهی وقت ها ما در زندگیمان هفت خط را پر میکنیم و جام  می را سر میکشیم و بعد هم جام را با بد مستی بر زمین میکوبیم که این یعنی دیگر جور نمی کشم و همه چیز به پایان رسید !

راستش این روز ها خیلی زود صبر و تحمل افراد در زندگی های مشترک و یا حتی فرزندان نسبت به والدین به پایان میرسد و از خط هفتم میگذرد .

بیشتر رفاقت ها و روابط هم به همین شکل پایان می یابد و گاهی چنان روابط سرد میشود که بواقع دیگر نمی شود کاری برای طرفین انجام داد .

زندگی مشترک سرشار از لحظات تلخ و شیرین است و این که چگونه بر این لحظات فائق آئیم و درد ها را در مان باشیم بیشترش بر میگردد به آموزشهای کودکی مان و تربیت والدین و جامعه اما میدانیم که در طول این سالها بخصوص با پررنگ شدن نقش رسانه های گونا گون از تلویزیون و سینما گرفته تا این آخری ها شبکه های اجتماعی بطور کلی واژه تربیت و اخلاق از هر زمانی کمرنگ تر شده است.

فر اموش نکنیم که اگر امروز بر خشم و ناراحتی و دلخوری هایمان غلبه ننمائیم در آینده نتیجه بدتری را باید بر خود تحمل نمائیم.

ای کاش می آموختیم که در خشم و ناراحتی ها یمان ابتدا کلاممان را کنترل کنیم که این شمشیر  اگر برهنه شد و زخمی بر حریف زد حالا حالا ها درمانش ممکن نیست و بعد بدانیم که جام را نشکنیم شاید شبها و روز های زیایی بیاید که باز

با همین یار بنشینیم و از گذشت ایام بگوئیم و جام را پر و خالی کنیم!و در پایان ای کاش می دانستیم که:

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت

می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت

می خواری و مستی ره و رسم دگری داشت

پیمانه نمی داد به پیمان شکنان باز

ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت

بیدادگری شیوه مرضیه نمی شد

این شهر اگر دادرس و دادگری داشت

یک لحظه بر این بام بلاخیز نمی ماند

مرغ دل غم دیده اگر بال و پری داشت

در معرکه عشق که پیکار حیات است

مغلوب ٬ حریفی که بجز سر سپری داشت

سرمد، سر پیمانه نبود این همه غوغا

میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت

 یا حق

جعفر صابری